قالب‌برداری سقف وافل، مانند دیگر انواع دال‌های بتنی، باید با برنامه‌ریزی دقیق و رعایت شرایط محیطی انجام شود. دمای محیط پروژه از زمان بتن‌ریزی تا قالب‌برداری اهمیت بسیاری دارد و تغییرات آن می‌تواند زمان قالب‌برداری را تحت تأثیر قرار دهد. این فرآیند در قالب‌های قائم نظیر ستون‌ها و دیوارها به دلیل فشار جانبی کمتر، به‌طور چشمگیری کوتاه‌تر می‌شود. به‌عنوان‌مثال، در دمای ۱۶ درجه سلسیوس، قالب‌ها می‌توانند ۱۲ ساعت پس از بتن‌ریزی باز شوند. سقف وافل که به‌عنوان یکی از پرکاربردترین انواع سقف در ساخت‌وساز شناخته می‌شود، نه‌تنها مزایای فنی بسیاری دارد بلکه مراحل اجرایی خاصی نیز برای آن تعریف شده است. پس از نصب کامل سقف، جداسازی قالب‌ها از بتن سخت‌شده باید با دقت و مهارت انجام گیرد، چراکه این مرحله به تجربه بالایی نیاز دارد. اهمیت این فرآیند به‌اندازه‌ای است که توجه به جزئیات آن می‌تواند بر کیفیت نهایی سازه تأثیرگذار باشد.
در مجموع، سقف وافل علاوه بر ارائه قابلیت‌های فنی مطلوب، به دلیل نیاز به رعایت نکات تخصصی در مراحل مختلف، اهمیت ویژه‌ای در صنعت ساختمان‌سازی پیدا کرده است. از جمله مهم‌ترین این مراحل، قالب‌برداری است که اجرای صحیح آن مستلزم رعایت نکاتی مانند زمان‌بندی، شرایط دمایی و تجربه اجرایی است. در ادامه، به نکات کلیدی مرتبط با این فرآیند خواهیم پرداخت.
قالب برداری در سقف‌های وافل مطابق با جدول زمان‌بندی مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان باید انجام شود و دارای دو مرحله است. قالب‌برداری سقف وافل یک فرآیند حساس است که باید با دقت و طبق زمان‌بندی مناسب انجام شود. بر اساس جدول استاندارد، در دمای ۲۴ درجه سانتی‌گراد، قالب‌ها می‌توانند پس از ۳ روز جدا شوند و جک‌های اطمینان پس از ۷ روز باز می‌گردند. با کاهش دما، مدت زمان لازم برای قالب‌برداری افزایش می‌یابد و در شرایط نزدیک به صفر درجه، این زمان ممکن است تا ۲۵ روز برای جداسازی کامل جک‌های اطمینان طول بکشد.
اجرای این مرحله به مهارت پیمانکار بستگی دارد، چراکه در صورت بی‌دقتی ممکن است قالب‌ها آسیب ببینند. برای جداسازی قالب‌ها باید از ابزارهایی مانند دیلم یا سر جک استفاده شود و فشار کنترل‌شده‌ای به اطراف قالب وارد گردد. همچنین، باید از پرتاب قالب‌ها روی زمین خودداری کرد، زیرا این کار عمر مفید آن‌ها را کاهش می‌دهد.
در هنگام قالب‌برداری، سرعت و روش کار نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تمام قالب‌های سقف نباید به‌صورت یکجا باز شوند، بلکه لازم است مساحت سقف به بخش‌های ۳۰ تا ۴۰ مترمربعی تقسیم شود. قالب‌ها ابتدا از یک بخش جدا شده و جک‌های اطمینان مجدداً در جای خود قرار می‌گیرند. این روند به‌صورت مرحله‌ای برای سایر نواحی نیز تکرار می‌شود تا فرآیند قالب‌برداری به بهترین شکل انجام گیرد.
پس از اتمام عملیات قالب‌برداری سقف وافل، باید مراحل تکمیلی با دقت و رعایت اصول انجام شوند. جدا کردن قالب‌ها باید به آرامی و از چهار طرف انجام شود تا از هرگونه فشار نامتعارف جلوگیری شود. در این مرحله نباید از ابزارهای نوک‌تیز برای اهرم کردن استفاده کرد، زیرا این کار می‌تواند موجب شکستگی قالب‌ها شود. یکی از مزایای مهم این فرآیند، امکان استفاده مجدد از قالب‌ها است که صرفه‌جویی اقتصادی قابل‌توجهی به همراه دارد.
پس از جداسازی کلی قالب‌ها، برای جلوگیری از خیز طولانی‌مدت سقف، یک‌سوم از جک‌های اطمینان باید تا زمان اجرای طبقه بعدی زیر تیرها و سقف نگه داشته شوند. این کار به پایداری سازه و جلوگیری از تغییر شکل سقف کمک می‌کند. ازآنجایی‌که بتن در این مرحله به مقاومت کامل نرسیده است، باز کردن تمامی قالب‌ها به‌صورت یکجا توصیه نمی‌شود، چراکه این کار می‌تواند موجب خیز یا آسیب به سقف شود.
برای سهولت در جداسازی قالب‌ها، می‌توان از مواد رهاساز مانند گازوئیل، روغن نمره ۱۰ یا روغن‌های با لزجت کمتر استفاده کرد. گازوئیل گزینه ارجح است، زیرا استفاده از روغن سوخته می‌تواند سطح زیرین سقف را سیاه کند. این مواد باید قبل از آرماتوربندی و بدون تماس با میلگردها اعمال شوند تا از کاهش چسبندگی بتن و میلگرد جلوگیری شود. رعایت این جزئیات به حفظ کیفیت سازه و کاهش هزینه‌ها کمک می‌کند.
دیدگاهی یافت نشد